Toegestane nepknuffels der rauwe wolf
verstikken telkens opnieuw ‘t willoze schaap.
‘t Wollig wellustig schaap kende
‘d schrokkerige wolf op zijn pad.
Nimmer onvoorziene ontmoetingen,
elkaars pad kruisend
altijd met wrange wrede redenen.
Waarheid der kameraadschap
is dé andere waarheid elders.
Plotse intense inzicht:
niet ’t geblèr van ’t zwarte schaap,
irriteert mateloos,
’t zwijgen der eender witten
over ’t vratige der tirannieke wolf verstrikt.
Cul-de-Sac situatie is
‘d beroerde ontdekking
dat ‘t schaapachtig omarmen
der belager zijn immobilisatie
niet meer behaagt.
d’ Eenzame wolf ontembaar
loert op ’t roestige bloed
der gewezen vriendschap
met de onnozelaar,
wetend dat hij ’t aambeeld
wordt, mocht hij niet
beslissend harteloos hameren op
de vergane broederschap.
In verzuurde vriendschap
tussen vinnig watertandende wolf
en sullig pummelig schaap
ontspruit ziekelijke zucht
naar verdorven vlees
voor kortstondig kalmte.
Voorlaatste act van
voorbije vriendschap
is ‘d misleide groet
tijdens de vlucht tussen
de wittige wolkenschapen.
© Elsijn Eelsingh
Dit vers werd gemaakt naar aanleiding
Yevgeni Prigozhins dood.