Door Bert van den Braak op Parlement.com
Er zijn meerdere wegen voor de wetgever om in noodsituaties te handelen.
Nood-, crisis- en spoedwetgeving bij de asielproblematiek roept vragen op. Kan een noodwet worden toegepast bij de huidige problemen op asielgebied, met passering van het parlement, of kan beter worden aangestuurd op een (crisis)spoedwet? Het is allereerst goed de begrippen nader te duiden.
Het uitroepen van een asielcrisis om bestaande wetgeving deels buiten werking te plaatsen (artikel 110 Vreemdelingenwet), noemen we noodwetgeving. Bedacht moet worden dat het hier gaat om een noodmaatregel die sinds 1965 in de Vreemdelingenwet staat. Die wet (in 2000 vervangen door de huidige wet) bood al de mogelijkheid om bij een externe crisis (oorlog, rampen) tijdelijk het asielrecht sterk te beperken. De memorie van toelichting uit 1965 is helder over wanneer de uitzondering kan worden toegepast; een crisis in de opvang hoort daar niet bij.1) Er is geen jurist die daar anders over denkt.
Er zou dan overigens in dubbel opzicht sprake van noodwetgeving zijn, want bij toepassing van artikel 110 moet onverwijld een wetsvoorstel worden ingediend over het voortduren van de maatregel.
Leest u verder via: https://www.parlement.com/id/vmh7ammg3pv4/niet_ten_halve_gekeerd