Door J.Th.J. van den Berg
Europa heeft nu aan twee kanten met onvoorspelbaar gedrag te maken.
Er zijn momenten waarop je de neiging hebt terug te verlangen naar de ‘goede oude tijd’ van de Koude Oorlog. Natuurlijk, gelet op de bewapeningswedloop vanaf de jaren vijftig was het niet steeds een veilige wereld. De harde tweedeling in de wereld tussen de westerse landen in de NAVO en de communistische staten in het Warschaupact, maakte de verhoudingen duidelijk en voorspelbaar. Er was weliswaar een niet-gebonden ‘Derde Wereld’, maar die werd na de dekolonisatie rond 1960, voor het gemak toch maar verdeeld in prowesterse en pro-Sovjetstaten.
De Val van de Berlijnse Muur, maar vooral de daaropvolgende ineenstorting van de Sovjet-Unie werd gezien als de definitieve triomf van de westelijke wereld, die de illusie voedde van een wereld zonder oorlog, althans zonder wereldwijd conflict. Dat diezelfde wereld juist onveiliger werd, drong maar langzaam door. De controle van de beide grootmachten op de (kern)bewapening in de wereld verminderde immers sterk. Er ontstond daardoor ruimte voor allerlei regionale conflicten, in Afrika, in het Midden-Oosten en zelfs in Zuidoost Europa. Toch overheerste vooral in de Europese Unie het idee, dat het met de defensie wel een stuk minder kon. De EU zag zichzelf als een vredesorganisatie, die haar macht ontleende aan haar economische samenwerking en regulering; de defensie werd sterk versoberd, zoal niet verwaarloosd.
Leest u verder via: https://www.parlement.com/id/vmkab5d8fytx/onveilig_tijdperk