(tekst: dit is een expertquote van Dirk Mulder, sector specialist Trade & Retail bij ING Sector Banking, op Liwwadders.nl)
De recente stijging van het minimumloon voor fabrieksmedewerkers in de kledingindustrie in Bangladesh is een stap in de goede richting naar leefbare lonen. Naast deze stijging is ook verdere actie van grote kledingmerken nodig. Modebedrijven zullen meer moeten doen om leefbare lonen te betalen.
Het verhogen van de lonen kan de discussie aanwakkeren dat de stijging impact heeft op de kostprijs. Maar deze impact zal gering zijn, aangezien de hoogste kosten worden gemaakt in de keten en niet bij de productie. Het productieproces zal op een andere manier ingericht moeten worden. Of modebedrijven zullen genoegen moeten nemen met een lagere marge.
Het nieuwe minimumloon van bijna 106 euro per maand is een welkome verbetering na 5 jaar stilstand, maar het blijft ver onder de armoedegrens. De Bengaalse fabrieksmedewerkers, ondersteund door vakbonden, eisen daarom een minimumloon van 195 euro om essentiële kosten te kunnen dekken.
De sluiting van 150 fabrieken door kledingproducenten omdat het personeel protesteert voor een hoger minimumloon is een pijnlijke herinnering aan de dringende noodzaak van eerlijke lonen. Bangladesh geldt als de een na grootste kledingexporteur ter wereld en is essentieel voor de kledingproductie van grote merken als Levi’s, H&M en Zara.
Het is bemoedigend te zien dat merken als Abercrombie & Fitch, Lululemon, Inditex, G-Star RAW, en PUMA Group actief pleiten voor een rechtvaardig minimumloon en de eis van de Bengaalse fabrieksmedewerkers ondersteunen. Van de Nederlandse merken is Zeeman Textiel Supers (Zeeman) een positief voorbeeld. De winkelketen heeft zich aangesloten bij Fair Wear en werkt zo actief aan een leefbaar loon voor fabrieksarbeiders in hun toeleveringsketen.
Daarnaast werkt Zeeman sinds 2019 aan de Zeeman Living Wage Roadmap. Dit initiatief bestaat uit pilots waar een leefbaar loon premie wordt betaald voor het aandeel van Zeeman in de productie bij een aantal langdurige partners in Bangladesh. Het is aan andere (Nederlandse) merken om dit voorbeeld te volgen en individuele statements te maken tegen onaanvaardbaar lage lonen.
In deze tijd van mondiale samenwerking is het de plicht van grote kledingmerken om hun sociale verantwoordelijkheid te nemen. Het is hoog tijd dat eerlijke lonen de norm worden in de kledingindustrie. De fabrieksmedewerkers in Bangladesh verdienen een eerlijke vergoeding voor hun arbeid. De winsten van grote merken mogen niet ten koste gaan van de levensomstandigheden van 4 miljoen mensen.
Ook kunt u raadplegen: https://www.liwwadders.nl/modebedrijven-kunnen-niet-langer-weglopen-voor-hun-rol-bij-lage-lonen-kledingindustrie/