Het morgenlicht heeft gouden oren
en legt zich luistrend aan mijn mond,
en in mijn ogen spiegelt zilver.
Ik voel mijn stilstaan als een vijver,
ik voel mij bloeden als een wond.
Ik ben de gaten in de aarde.
Ik ben een vijver
als een wond,
en ben als water water bloedend;
en later,
later in het rond,
is stomverbaasde voorjaarsgrond.
Fem Rutke (1934-1991)