Structurele personeelstekorten gelden alweer geruime tijd als een van de belangrijkste ‘uitdagingen’ voor Nederland op sociaaleconomisch terrein. Aan het regeerprogramma is hieraan zelfs een aparte paragraaf gewijd. Oplossingen worden gezocht aan de aanbodszijde van de arbeidsmarkt, terwijl de krapte juist voortkomt uit een te grote economie door veel export – de vraagkant. Volgens Paul de Beer moet de focus van onze handelsnatie zich meer richten op essentiële ‘binnenlandse’ sectoren als de zorg en het onderwijs.
Door Paul de Beer op MeJudice.nl
Inleiding
Bij het zoeken naar oplossingen voor de krappe arbeidsmarkt ligt tot nog toe de nadruk sterk op de aanbodzijde van de arbeidsmarkt. Het gaat onder meer om het activeren van het onbenutte arbeidspotentieel onder uitkeringsgerechtigden, deeltijders stimuleren om meer uren te gaan werken en ouderen langer laten doorwerken. Personeelstekorten zijn echter de uitkomst van twee factoren: het aanbod van arbeid en de vraag naar arbeid. De vraagzijde van de arbeidsmarkt krijgt tot nu toe weinig aandacht (een uitzondering is Kremer et al. 2023).
Leest u verder via: https://www.mejudice.nl/artikelen/detail/krappe-arbeidsmarkt-is-het-gevolg-van-te-grote-economie