De Gysbertstêd Bolsward telt maar liefst 79 rijksmonumenten op een relatief beperkt oppervlak. We gaan er wandelend, fietsend of rijdend aan voorbij, vaak zonder te weten dat je een monument passeert of zelfs betreedt. Met name de binnenstad, beschermd stadsgezicht, staat er vol mee. Zo mag je de Grote Dijlakker, met 19 monumenten als diamantjes aaneengeregen, wel de parelketting van de stad noemen. Buiten die oude kern staan nog meer monumenten: molens, we weten het niet eens, en dan die fraaie Monsma State aan de Franekerstraat.
Laten we de blik nu eens richten op die wonderlijke samensmelting van wel heel aparte monumenten: het Julianapark.
Ik liep, alweer jaren geleden, met een journalist door het park. Ze ging er een artikel over schrijven voor het blad Friesland Post. Ze had me gevraagd voor een reportage over dit monument. Van tevoren verdiep je je uiteraard in het hoe en waarom van het park. En vervolgens praatte je, en je wees: kijk, daar..
Later verdiepte ik me méér in de geschiedenis ervan, met name nadat de gemeente, dan al Súdwest Fryslân en bezig met een herziening van de inrichting van het park, van mij het een en ander wilde weten. En eigenlijk pas de laatste tijd vormde zich een voor mij meer compleet plaatje van de geschiedenis van dit zeer bijzondere park, waar vele Bolswarders nog nooit een stap in hebben gezet en anderen vol nostalgie aan terugdenken. En waar sporters tegenwoordig hun rondjes lopen, kinderen spelen en bands soms luidruchtige muziek maken. En, helaas, regelmatig vernielingen worden aangericht, die vaak niet hersteld worden.
Het Julianapark, waar maar liefst vijf monumenten op een relatief klein oppervlak een eenheid vormen en dat je betreedt aan de Snekerstraat in Bolsward, dat biedt volop verrassingen.
Het park zelf, in een gemengde tuinstijl, was al enige tijd rijksmonument. In 1999 volgden nog de ingangspartij, de parkwachterswoning, de muziekkoepel en de Eisma-bank.
© Willem Haanstra