Als de PVV kiest voor ‘financiële soliditeit’ en ‘rechtsorde’ is er meer nodig dan ‘vrome woorden’.
(tekst: J.Th.J. van den Berg op Parlement.com)
De partijen in de Tweede Kamer die niet deelnemen aan de gesprekken over de kabinetsvorming scheppen er al weken een behagen in de PVV-fractie te jennen met haar behoedzaamheid, als het gaat om het innemen van sterke standpunten. Nog kort vóór de verkiezingen vond Geert Wilders dat aan het eigen risico in de ziektekostenverzekering onmiddellijk een einde moest komen. Wat viel daar nog over af te wegen? Dat blijkt inmiddels toch anders te liggen en dat wordt de PVV met enig sardonisch genoegen onder de neus gewreven.
Het toneel is op zichzelf niet abnormaal: partijen die onderhandelen over een toekomstig regeerakkoord, houden de sterke standpunten in Kamerdebatten liever even voor zich. Maar, voor de PVV moet dit een heel nieuwe ervaring zijn. Voor de waarnemer geldt: in plaats van zich daar alleen over te vermaken, moet dat ook leiden tot een andere bevinding.
Immers, populistische partijen willen naar hun aard helemaal niet meedoen aan vage compromissen van elitaire partijen. Zij willen juist ‘het volk’ vertegenwoordigen tegen ‘met elkaar pacterende elites’ die hun beloften na verkiezingen altijd vergeten. Maar wat gebeurt er nu? Hoe je het ook wendt of keert, geheel tegen haar populistische karakter in meent de PVV nu zich niet tegen dit elitaire vals spelen af te mogen zetten maar eraan mee te moeten doen.
Leest u verder via: Het dilemma van de PVV – Parlement.com