Op de eerste werkdag van 2025, donderdag 2 januari, word ik enkele keren zeer ernstig geconfronteerd met ontevreden, krijsende en huilende kinderen. Hopelijk blijft me dit de rest van het jaar bespaard, want dit is het allerergste verschijnsel mee te maken.
Tijdens een mooie wandeling in het Zwettebos lopen enkele tientallen wandelaars van het winterzonnetje te genieten. Dat vrolijke gebeuren is niet weggelegd voor een daar aanwezige moeder, want haar twee kinderen schreeuwen en tieren over van alles en nog wat. Het komt erop neer dat ze naar huis willen, omdat het koud is. De moeder geeft toe aan de luidruchtige oppositie, waar PVV-leider Wilders nog iets van kan leren.
Een half uurtje daarna ontploft een kind van een jaar of acht aan de kassa in een supermarkt, omdat de vader, een beginnend dertiger, weigert dé wens in te willigen van de aankoop van een zak drop. Om de krijsende chantage te beëindigen legt de vader de drop toch op de kassaband. Weer kraait een manipulerend kind victorie.
Bij de HEMA aan de Oosterdijk besluit een grootvader, met aan de hand zijn kleinzoon van elf, tot de aankoop van een rookworst. Desondanks gaat die transactie niet door, omdat het kind heel hard schreeuwt dat het consumeren van varkensvlees de gezondheid schaadt. Grootvader maakt dat-ie wegkomt om verder gezichtsverlies te voorkomen.
In een niet nader te noemen kledingzaak in de Waterpoortstad doet het lawaai van twee jonge zusjes pijn in de oren van de verkoopsters. Het duo vindt geen enkel kledingsetje leuk. Moeder en vader staan er beteuterd bij. Het enige geloofwaardige alternatief is een direct vertrek. Bij het verlaten van de winkel toveren de zusjes een lach op het gezicht. Het eerste winstpunt van 2025 is binnen!
Als ik terugloop naar huis, krijg ik gezelschap van een overbuurvrouw, eveneens grootmoeder van zeven kleinkinderen. Ze vertelt over het bezoek hedenochtend van vijf daarvan. Het jonge grut gilt en gilt, omdat er niet genoeg prik in de cola zit.
De kop van 2025 is eraf. Betere tijden breken aan!
Wiebe Dooper