Er is de laatste decennia een wildgroei aan buitensporten ontstaan. Suppen behoort tot die categorie. Niets mis mee. Een polderland krijgt wat het sportief verdient. Tenminste, tot zover. Op een verjaardagpartijtje, vorige maand, was suppen zelfs gespreksonderwerp. Het feest werd overigens gehouden op een groot motorschip dat naar Vlieland voer.
Ik behoorde tot de genodigden. Het was een merendeels sportief gezelschap, dat aangesloten bleek te zijn bij een hardloopclub. We verlieten de haven van Harlingen en ik ontwaarde enkele suppers langs de kustlijn die zich met behulp van een paddle voortbewogen op een surfboard. De zee was spiegelglad. Ze liepen geen gevaar.
Toen ik onder het genot van koffie en oranjekoek een spottende maakte over suppen, brak er een storm van kritiek los. Waar haalde ik dat lef vandaan? Hoe durfde ik zo brutaal te zijn? Kortom, ik was ongemanierd en zeer onsportief. Om het verdere verloop van het feestgedruis niet dwars te bomen, gedroeg ik me zeer netjes de rest van de dag. Slijmerig zelfs.
Nu, is het tijd om de volledige academische waarheid uit te spreken: er dient een wettelijk verbod op suppen te komen! Zo snel mogelijk. Het suppen, waarvoor de beoefening nauwelijks kosten aan verbonden zijn, ontwricht de sportwereld elders. Suppers zijn te gierig om naar een sportschool te gaan. Ook draait de maatschappij voor allerlei kosten op, want aan suppen zit veel onderschat blessureleed vast. Ieder weekeinde bezoeken tientallen suppers de eerste hulp met schouders uit de kom, polsbreuken en gebroken armen. Dus begin niet aan dat suppen! Het is onveilig.
Suppers verontrusten ook broedende meerkoeten, ganzen, eenden en andere watervogels. Het is een dierenonvriendelijke bezigheid. Vanwege het feitelijke gegeven dat de snelheid van de gemiddelde supper niet valt in te schatten, bederft deze watersport de concentratie en het plezier van kanovaarders, roeiers, zeilers en motorbootvaarders. Wie regelrechte angstaanvallen krijgen van suppers zijn uiteraard brugwachters en vooral stagelopende brugwippers. Suppen werkt sociaal gezien dus flink tegen.
Ook voltrekt zich supleed langs de Friese Elfsteden. Deze beroemde tocht leggen suppers in vijf dagen af. Het vreselijk gejammer van ze is hoorbaar in bijvoorbeeld een lieftallig en onschuldig stadje als Sleat of voor mijn part Dokkum. ‘Het afgelegde traject was vandaag zo onmenselijk zwaar’, klagen ze. Het is dus heel, heel erg dat suppen. Het is een irrationeel gebeuren. En als de finish in Liwwadden wordt behaald, juichen suppers akelig overdreven, te lang en te luid.
Komend najaar gaat de verenigde suppersorganisatie strijden voor Olympische deelname. Waar een waterrijk land al niet tot toe in staat is.
© Wiebe Dooper