Ellis Veldstra studeerde in 1993 af als autonoom schilder aan Academie Minerva in Groningen. Vitaliteit of levenskracht speelt een centrale rol in haar werk, waarbij ze zoekt naar verdieping. Dat geeft Veldstra ook door in schilderlessen aan cursisten. Voor recent werk van haar klikt u door via: https://ellisveldstra.nl/recent-werk/
Aan de keus van een geschikte opleiding ging bij Ellis Veldstra nogal wat denkwerk vooraf.
Ik was bang niet aangenomen te worden, dus had me uit voorzorg maar ongeveer overal aangemeld. Later bleek dat ik op een aantal was aangenomen, maar ook toen nog dacht ik dat dit op een mistverstand moest berusten.
De Rietveld Academie vond ik wel interessant, maar ook te experimenteel. Ik wilde vooral het artistieke ambacht leren en dacht later toe te komen aan: wàt ik zou gaan weergeven en het waarom ervan?
Psychologie vond ik ook interessant, maar de realiteit van de bijbehorende banen, stond me tegen.
Uiteindelijk koos ik voor Academie Minerva in Groningen. Kunst… daar gebeurde wat! Het was meeslepend en paste bij mijn aard.
Ik koos vooral voor lessen van docent en kunstschilder Matthijs Röling, heel inspirerend. Bij hem ben ik ook afgestudeerd uiteindelijk en bij Diederik Kraaijpoel.
Welke rol speelt vitaliteit of levenskracht in je kunstenaarschap?
Ja, daar gaat het over bij schilderen: het gevoel dat het ertoe doet. Gegrepen worden door wat je ziet, voelen hoe levendig schoonheid is en hoe je je daarmee verbinden kan.
En als je schildert: het gevoel van ‘aan staan’ dat is de prettigste modus voor mij. Deel uitmaken van dat levende en vooral als je buiten werkt.
En dan het zién en dan de poging om dat zo dicht mogelijk bij die ervaring te houden. Dus niet het plaatje te schilderen zo goed mogelijk, maar meer de ervaring. Zoiets!
Ik wil het liefst voorbij de figuraties, maar gek genoeg vind ik dan de verschijningsvormen van de werkelijkheid ook weer heel boeiend. Dus ik hang er wat tussenin.
Iets raakt je maar is dat is vaak niet ‘de foto’ van wat je ziet maar iets daar voorbij. Maar hoe schilder je dat? Dat is de zoektocht vooral.
Welk type natuur geniet je voorkeur?
Liefst de zee. Dat is beweeglijk. Die dynamiek proberen weer te geven. Het moeilijkst en tegelijk het leukst.
En daarbij de rotsen als tegenhanger, een niet kapot te krijgen oerbeeld onaangetast door dat ritme van de zee.
De variaties aan blauw, groen grijzen aangeraakt door licht… elke dag net even anders.
Het maakt me gelukkig om daar te zijn. Ik voel me er thuis.
Afgelopen jaren reisde ik ook door de binnenlanden van vooral Spanje en Portugal, maar telkens als de zee weer in beeld kwam voelde ik dat sprongetje.
Wat is kenmerkend aan je portretten?
Ik denk dat iedereen die portretten maakt op zoek is naar het wezen van degene die tegenover je zit. Ik ook! Die ziel is belangrijker dan het aantal sproetjes bij wijze van spreken. Voorbij het ‘plaatje’ dat is eigenlijk bij al het geschilder het thema.
Welke adviezen geef je door aan cursisten?
Probeer zo weinig mogelijk te labelen en niet te luisteren naar wat je wéet over wat je ziet. Meer ècht kíjken en dàt schilderen.
Afstand nemen. Door je oogharen kijken. Proberen trouw te blijven aan wat je echt zèlf belangrijk vindt.
Soms doe ik een poging ze los te weken van concepten en van kleine kwastjes.
Ik probeer een soort schildergrammatica door te geven. Vertel over toon en vorm en kleur. Dat is vrij ambachtelijk. De rest moet je toch voornamelijk zelf doen door ‘kilometers’ te maken.
Als ik onderweg ben in de zomermaanden met bus, hond en verf geef ik hier en daar plein-air workshops. Dat is heerlijk om te doen. Intensief een week schilderen op mooie plekken met mensen die echt willen schilderen.
Het levert feestelijke weken op.
Verder zie ik wekelijks vrij veel cursisten. Ik mag met veel mensen meekijken wat ook echt inspirerend is.
Aan welke schilders ontleen je extra betekenis en waarom?
Aan Monet de vrijheid van schilderen en de dansende toets. Aan Bonnard vanwege zijn liefdevolle benadering van kleur. En de rücksichtslose schilder Jawlensky, van wie ik bepaald werk waardeer, maar zeker níet alles.
Eigenlijk zijn er veel schilders die inspireren. Kunstenaars waarbij je vuur voel, die zonder concessies hun spoor volgen. Mensen met lef.
De laatste jaren ben ik wel veel meer thuis geraakt bij verf. Voel dat het echt mijn ‘liefde’ is, mijn medium. Ik mis het als ik een tijdje niks doe met verf.
De aarzeling van vroeger is meer op de achtergrond geraakt. Waarschijnlijk ook vanwege persoonlijke redenen. Ik heb lang in een vrij zieke relatie gezeten wat enorm energie kostte. … En maar op matjes in India zitten op zoek naar de waarheid, vrijheid et cetera. Dit waren de ogenschijnlijke (om)wegen van leven blijkbaar.
Wiebe Dooper
U kunt meer te weten komen over schilderes/kunstenaar Ellis Veldstra via:
https://ellisveldstra.nl/