Categorieën
Columns Cultuur

Dolf Alberts: DUUR CULTUUR

Kunstenaars moeten lijden, dat leidt tot de beste kunst. Deze gedachte projecteren we graag op onze wereldberoemde schilder Vincent van Gogh. Miskend en onbegrepen had hij het zodanig te kwaad dat hij eerst zijn rechteroor vermoorde en daarna zichzelf. Vandaag de dag is ook maar het kleinste schilderwerkje van deze getormenteerde kunstenaar onbetaalbaar. Of, dichter bij onze tijd: Nick Cave verloor zijn zoon door een val in een ravijn, maar wat een prachtige cd maakte hij daarna: Skeleton Tree.

Aan de andere kant staan de verwende linkse cultuurconsumenten. Zij lijden niet maar leiden. Die linkse grachtengordelelite leidt ons heimelijk achter de schermen, en ze leiden een luxe leventje, met hun linkse hobby’s van kunst en cultuur.

Maar het nog immer te formeren extreemrechtse (Martin Bosma, onze extreemrechtse Kamervoorzitter, fameus om zijn omvolkingstheoriën, wenst deze term in het parlement niet te horen, want dat roept associatie op met nazi’s; extreemlinks mag van hem wel, want dat heeft een “andere connotatie”) kabinet, met een nog immer onbekende aanstaande trekpop premier (die Slappe Zeiker wordt het in ieder geval niet), gaat een andere wind laten waaien. Volgens het Hoofdlijnenakkoord moeten alle uitingen van kunst en cultuur flink duurder worden, met een heffing van 21% btw in plaats van de huidig geldende 9%. Boeken, kranten, tijdschriften, schouwburg, muziek; alles duurder. Dat zal ze leren, die intellectuele ettertjes. Het Volk, in wiens naam zij aan de macht zijn, heeft geen behoefte aan kunst en cultuur; zij willen louter amusement. Daarom worden de kaartjes voor de voetbaltribunes niet duurder, en ook niet voor pretparken en de bioscoop. Gekke Geert zelf is naar eigen zeggen een fervent bezoeker van de Efteling. Ja, hij is een echte man van het volk. En hij leeft sowieso al jaren in zijn eigen sprookjeswereld.

Maar we zitten toch met een omissie in het voorgenomen wanbeleid: met de bioscopen ontspringen de (quasi)intellectuele Filmhuizen de dans. Broeinesten van linkse parvenu’s zijn dat. Maar misschien kan de nog te vinden minister van financiën daar over pakweg een maand (of langer) alsnog wat aan doen.

Dolf Alberts