Het primair en voortgezet onderwijs kampen met een serieus tekort aan leraren. De enige adequate oplossing is het geven van digitale lessen. Andere mogelijkheden om het lerarentekort aan te pakken bieden nauwelijks perspectief.
In Schaarste schuurt, een rapport van de Onderwijsraad staat dat er ‘scherpe keuzes’ ten aanzien van het lerarentekort nodig zijn. In een NOS-artikel staat verder dat de Onderwijsraad van mening is dat het aantal verplichte lesuren naar beneden kan, waardoor ‘de huidige leerkrachten meer leerlingen lesgeven of bijvoorbeeld hun administratie bijhouden‘.
En de tijd die niet wordt ingevuld kunnen door ‘andere professionals of vrijwilligers’ worden ingevuld. Een kunstenaar kan bijvoorbeeld cultuurlessen geven, aldus de Onderwijsraad.
Ook is er de optie om leraren in bepaalde gevallen soms over te plaatsen om op een andere school bij te springen.
Echter, bovengenoemde uitgangspunten van de Onderwijsraad vormen een druppel op de gloeiende plaat.
De auteurs van Schaarste schuurt zijn er ook niet van overtuigd dat digitalisering een goede oplossing is. ‘Het levert leraren niet minder, maar geregeld juist meer werk op. Bovendien leidt de inzet ervan tot tot grotere kansenongelijkheid tussen rijkere en armere scholen.’
Bij de juiste organisatie biedt digitalisering docenten juist veel minder werk. Een specifieke vakleraar kan in een groot gebied via het digitale beeldscherm een les biologie of aardrijkskunde verzorgen. Er zijn tientallen voorbeelden meer te geven. En het tekstfragment over grotere kansenongelijkheid komt krampachtig en clichématig over. Bijna ieder onderwijsrapport herhaalt zoiets, al vanaf de jaren zestig uit de vorige eeuw.
Het Rathenau Instituut is bezig om digitalisering te onderzoeken. Gelukkig maar. Natuurlijk kleven er nadelen aan digitale lessen, zoals minder sociale binding en contacten voor de leerling. Echter, digitale lessen zijn de enige uitweg, want het lost echt een groot deel van het lerarentekort op. En kan digitalisering van en in het onderwijs alleen slagen op basis van een solide organisatie.
De gevestigde politieke partijen, de onderwijsvakbonden, de onderwijsmanagers, de adviesbureaus, het ministerie van onderwijs en beleidsmakers: allen hebben het leraarschap uitgehold. De huidige jonge generatie ziet het onderwijs niet zitten. Begrijpelijk en ook terecht!
Wiebe Dooper