Dierendag is alleen bestaanbaar in een maatschappij die vervreemd is van de natuur en waar men normaal niet aan dieren denkt. (Zoals men uitsluitend op Koningsdag aan de vorst denkt.) Daarom is er één dag per jaar, waarop we ons bewust proberen te zijn van het bestaan van dieren en onze verantwoordelijkheid jegens hen.
Dus kopen we een extra blikje Whiskas voor onze kat, die net een merel te grazen nam in de achtertuin, krijgt onze hond een lekker bot en een extra wandeling, waarbij hij net als anders vrijuit op de stoep mag schijten en zijn er extra korrels voor goudvis, konijn en bruine rat. Die laatste wel giftig, want onderscheid moet er zijn.
En ’s avonds doen we ons tegoed aan een lekker stukje vlees van kistkalf of batterijkip, die meer hormonen dan daglicht zagen in hun korte, maar zeer productieve leven. En we verheugen ons dat een ei nog net zo goedkoop is als veertig jaar geleden, dankzij onze moderne pluimveeteeltmethoden, waarbij een kip gedegradeerd wordt tot eierproductie-unit. En zien we een koe nog als een dier of is het een melkzak met hinderlijke ledematen? Aan die hoorns hebben we alvast wat gedaan. Is een varken nog wel meer dan een knorrende karbonade die teveel mest produceert?
Van alle boerderijdieren is alleen het paard in aanzien gestegen, maar die is dan ook in hoge mate aai- en berijdbaar en dus tot hobbydier gepromoveerd. Die mag dus op 4 oktober de nodige suikerklontjes en schouderklopjes tegemoet zien. Want onderscheid moet er zijn.
In een post-agrarische samenleving worden met name huisdieren op een bespottelijke manier vermenselijkt en niet alleen op 4 oktober. Daarom zijn er dierenambulances, hondenziekenhuizen en kattenbegraafplaatsen. Een stille tocht voor een doodgereden hond zal geen incident blijken. Op een boerderij zijn dit soort stadse fratsen ondenkbaar, net als in samenlevingen die wij maar al te vaak denigrerend betitelen als primitieve jagers/verzamelaars. Bij de Bosjesmannen en de Amazone-indianen laat men het dier in zijn waarde.
Men schiet met respect en een giftige pijl een aap uit de boom, men smult ervan en overleeft met en dankzij de dieren. Daarom is 4 oktober daar niet nodig. Dierendag duurt er een mensenleven lang.
Kay Balsema