(N.a.v. weerwil tegen spreidingswet.)
stormbui ramt kustlands
hoge kruinen urenlang
breekt brakke takken
schudt lang manmoedig
aan onwil en malheur
niet te willen wijken
orkaan overzijds randland
staat op stikken
door landinwaarts
niet te willen inschikken
voor lotleed en liefde
van mens tot medemens
diepe nijd en woke wrok
gekoesterde steggelende haat
woedden bulderend ter ere
van ontvluchte eigen angst
gemaskeerd als rechtvaardig
eigenwaarde armzaligst
te klein gewaardeerd
om samen stormadem te delen
liever ‘t eigen hart verbrand
en eigen ziel doorspiest
met haat doorwrochte woede
dan mildheid verbonden te oogsten
zware windstoten beuken
op walgende vette weerzin
verwaait zorgen en wapengetetter
verspreidt schaamte en besef
toch ook zacht te kunnen zijn
© Elsijn Eelsingh