Door © Elian Hattinga van ’t Sant
In Nederland wordt door dit alles in de voorlichting en de reacties op incidenten vanuit (overheids)instanties gesuggereerd dat wolven, als ze mensen benaderen, alleen maar nieuwsgierig zijn. Dit wekt ten onrechte de indruk bij het grote publiek dat wolven ´niets doen´ of zelfs vriendelijk zijn. Een bijkomend probleem is, dat het prooivanggedrag van wolven en wat daar aan vooraf gaat, onvoldoende bekend is bij het gros van de mensen.
Daardoor wordt het niet herkend of geloofd als het zich voordoet zonder dat er ernstige gewonden of zelfs doden bij vallen. Bij ´agressief´, ´gevaarlijk´ en ´aanval´ heeft men eerder het affectief-emotionele gedrag van honden voor ogen waarbij een hond dreigend, grommend, met ontblote tanden en alle haren overeind recht op iemand afkomt. Kenmerkend voor prooivanggedrag is echter dat een wolf zonder enig geluid of dreiggedrag zijn prooi ogenschijnlijk neutraal zo dicht mogelijk benadert en wat omtrekkende bewegingen maakt, om dan, meestal van opzij of van achteren, plotseling zonder enige waarschuwing aan te
vallen. Dat gebeurt zo onverwachts en zo razendsnel dat de prooi volledig wordt overrompeld en geen tijd heeft om te reageren.
Een ander kenmerk is dat wolven in de periode die hieraan vooraf gaat hun prooidieren langere tijd (weken of zelfs maanden) volgen en (vaak
onopgemerkt) observeren. Sommige prooien worden als dat lukt soms zelfs eerst van dichtbij besnuffeld of lichtjes behapt om te kijken hoe ze daarop reageren. Mensen zien een aanval dan ook totaal niet aankomen.
Uit recent wetenschappelijk onderzoek en rapportages uit landen waar men al langer ervaring heeft met wolven, evenals uit historische bronnen, blijkt echter dat wolven mensen en vooral kinderen tussen de 4 en 12 jaar bij tijd en wijle wel degelijk als een prooi beschouwen: ze
doden ze en eten ze (gedeeltelijk) op. En als wolven mensen of hun kinderen eenmaal echt aanvallen, dan gaat het echt goed mis. Recent nog vond een vrouw, die te voet om onduidelijke redenen in een alleen voor observaties vanuit auto´s geschikt deel van een Frans
safaripark terecht was gekomen, bijna de dood door een aanval van drie poolwolven.
De meeste aanvallen van wolven op kinderen zijn dodelijk; in andere gevallen zijn de verwondingen zeer ernstig. Zo werden in maart 1996 in India 76 kinderen gedood in de regio Uttar Pradesh. In een andere regio werden in dezelfde tijd binnen twee jaar 80 kinderen individueel of in groepen – aangevallen, waarbij 60 kinderen werden gedood en gedeeltelijk
opgegeten. Een vijftal roedels werd hiervoor door de wetenschappelijk opgeleide onderzoekers van deze gevallen als de verantwoordelijken aangewezen. De wolven werden waarschijnlijk gemotiveerd door een samenloop van omstandigheden. Rabiës was niet in het spel. Gebrek aan wilde prooidieren en een te goede (!) afscherming van vee mogelijkerwijs
wel. Ook werd gewezen op een al langer bestaande traditie van aanvallen op mensen in deze streken.
Ook kunt u raadplegen: https://www.elianhattinga.nl/nieuws/
Eerder verscheen: