Categorie: Poëzie

Daar de geloovigen 't te rekklijk namen,
Heeft dominee een vroegdienst ingesteld;
Vóór zes uur zijn ze om Hem mèt Hem samen,
Bij 't huiswaarts gaan staat nog de dauw op 't veld. […]

Ik ging naar Bommel om de brug te zien.
Ik zag de nieuwe brug. Twee overzijden
die elkaar vroeger schenen te vermijden,
worden weer buren. Een minuut of tien […]

wolk ontladend
drupt in druppels
straten steden
dorpen weiden
bruggen wegen
ieder van ons
tot pegelparels
geheel waternat […]

Ta de neitins fan Hotse. July 2006

Ut de Harnzer haven kaam er wei,
op ‘e fyts, foar it spul fan syn opfolgers
en in smout praatsje mei de maten.
Op ‘e fyts: de measte auto’s wiene te lyts.

Fan ’t jier sil ’t foar ’t earst begjinne
sûnder him. De earste dei sûnder de earste,
no’t syn meagere kûten net mear rinne
harren lange kuier om ’t fjild,

en wa’t de seadden út é grûn keatse
om ‘e nocht, om ‘e neat of foar de krânsen,
hy rint se mis diskear. De bal foar ’t bêst
om it lêste earst foel bûten.

Taktikus, slûchslimme babbelaar,
jeugdheld, net stikken te krijen
skaad fan in geweldenaar!
Aanst stiet oan ‘e stuit in opslagger ree,

sil in sigen oer de perken gean,
it even troch de bolwurksbeammen waaie,
in bewyske seekanter wyn it gers oer aaie
op ’t Sjûkelân, dêr’t er ompanderet

as syn tsientûzen minsken it witten is
dat hjoed de kening behindere is.
Mar op ‘e nij sil de dei begjinne.
Dy dei – wa sille ‘m winne? –

fan syn boatwurkerswjokken op ‘e boppe.
Fan dy Lange, altyd yn foar wat show.
De dei fan twa meagere kûten
yn in faken belappe, ûneinige maillot.

Abe de Vries

Ut: Abe de Vries. Bloedprikke. © 2023 Utjouwerij DeRyp.
€ 17,50 yn ‘e boekwinkel.

vuur en furie gestoeld
op Duitse stam
tegen mix
India-Jamaica-USA […]

In Groningen zijn de wegen rechttoe rechtaan.
Ook kronkelt er geen sloot, zoals in het Friese land.
En mysterieus gezien is in beide streken het wolkendek
op drijfzand gebouwd. […]

bevecht beperkingen
om falend te ontwikkelen
geeft bestaansrecht
liever schroefje los
dan vastgeroest
handelen en dromen
plannen en geloven […]

dirigent z’n rug
publiekelijk bekend
doet orkest spelen
mooier dan stilte is […]

Zoveel soorten van verdriet,

ik noem ze niet.

Maar één, het afstand doen en scheiden.

En niet het snijden doet zo’n pijn,

maar het afgesneden zijn. […]