Categorie: Poëzie

contact in verbinding
over en weer tot
keer - dan is ’t zover […]

Nooit ben ik meer in mijn gedachten groot,
steeds zeldner denk ik dat mijn werklijk wezen
zich tonen zal en durven te genezen
van de steeds naderende duidelijker dood. […]

De bladeren vallen in de gele grachten;
Weer keert het najaar en het najaarsweer
Op aarde waar donkre harten smachten
Der levenden. Hij ziet het nimmermeer. […]

Nu rijpt de herfst de rijkgebronsde peren;
De sappige applen glansen, rood en goud,
En prachtig prijkt, gelijk een tooverwoud,
Het bosch, dat groen in purper doet verkeeren. […]

route van nasporen
in verleden wie wat waar
rij vol dode feiten
lokt gepuzzel uit
hoe en waarom […]

Nog eenmaal door de weide,
nu bijna waterdiep,
ruisend voort schrijden,
badend in grasgezwiep; […]

De mond die
nooit sprak
hand die ik miste
en zelf nooit uitstak […]

een stad voor mijn verjaardag
met mensen huizen en een plein
een vijver met daarin een zwijn van
steen een kleine perenboom vol merels
en kerels wil ik van die potige met […]

Dit wordt een droef gedicht. Ik weet niet goed
waarom ik dit geheim ophoest, maar sinds een maand
of drie geloof ik meer en meer dat poëzie […]

vol gortdroog gruis
en zielzoet gekleefde
herinneringen in
stilste uren beleefd
hanteer penseel en doek
op afstand menig maal
ter reflectie – want anders […]