Ieder intelligent mens heeft recht op één stompzinnig tv-programma en voor mij is dat Boer zoekt vrouw. De combinatie van tenenkrommende truttigheid en misselijkmakende spruitjeslucht maakt dit programma voor zeker vijf miljoen mensen tot een absolute topper. Waar gaat het om?
Sommige agrarische ondernemers (in het programma hardnekkig “boeren” genoemd) hebben moeite met het vinden van een geschikte levenspartner en daar wil Yvon Jaspers hen graag bij helpen. Deze frisse, blonde verschijning toont een ontwapenende naïviteit, door bij het legen van een postzak vol brieven en foto’s op te merken: “Wat denk je, zou de ware ertussen zitten?” Kennelijk gelooft ze nog in de Prins op het Witte Paard. Alsof er voor ieder mens maar één ideale, volmaakt geschikte partner op aarde zou rondlopen. Zelfs een boer die nooit zijn erf heeft verlaten, zou al beter moeten weten.
En dan die boeren! Frank stuurt het enige meisje met inhoud weg omdat ze vegetarisch eet. Hij vindt haar argumenten niet steekhoudend. Wat denkt die snotneus wel! Elk argument is goed genoeg om een Brabantse karbonade te laten staan.
En dan hebben we Marcel, een overgevoelige Limburgse boer, die al zijn dames drie nachtzoentjes geeft, maar alleen een weduwe als partner wil, “omdat je dan geen last hebt van een ex”. Nee, die houdt zich op het kerkhof inderdaad opvallend rustig.
Gijsbert is goedlachs en heeft smaak, maar stuurt het leukste meisje weg, nog voor ze kon ontdooien. Jammer.
Nee, dan de enige boerin die meedoet, Annemarie. Die laat gewoon drie mannen overkomen als boerenhulp om haar het werk uit handen te nemen. Melken, kaas maken, machines schoonmaken, toe maar jongens en ik kies straks voor de hardste werker, want gevoelens zijn zo ingewikkeld. En de heren lijken ook niet al te gretig. Ik verdenk Johannes ervan, dat hij, na te zijn weggestuurd, fluitend het erf afliep en de hele weg naar Friesland juichend heeft afgelegd.
En wat te denken van Richard, die de kluit belazert en dom genoeg is om dat nog te zeggen ook. Hij had tijdens een eerdere boswandeling alles al geregeld met Annemiek en laat de twee andere dames voor spek en bonen meedoen.
En Yvon maar kraaien: “Maar Richard, het is geen spelletje!” Natuurlijk is het dat wel. Een spel dat draait om de kijkcijfers. En de poen die de reklameblokjes opleveren.
Het programma gaat helemaal nergens over. Zinloos geneuzel op een tractor, pijnlijk zwijgen aan de ontbijttafel en smerige klusjes die je aan niemand zou mogen vragen. Een vrouw vraag je toch niet om een stal uit te mesten of koeienhoeven bij te knippen? Dat moet toch reden genoeg zijn om gillend het erf af te rennen?
Eigenlijk is alleen het keuzemoment interessant. Zeker als de enige vrouw die dol op hem was naar huis gestuurd wordt en in snikken uitbarst. En een nieuwe variant: tranen van een twijfelende boer! Want ja, we begrijpen hem wel: het liefst nam hij ze alle drie. Jammer dat zoiets buiten het Midden Oosten vrijwel nergens wordt geaccepteerd!
Kortom: ontluisterend, sentimenteel en weerzinwekkend!
Dus kunnen we niet wachten tot zondagavond. 20.25 uur. Kijken!
*) Deze column is gebaseerd op een eerdere serie.
Kay Balsema