Jouw buurvrouw telefoneerde en zei: ‘Bij tijd en wijle viert ze haar verjaardag, hoor!’ Daardoor voel ik me mede geroepen later onaangekondigd te komen.
Op het hoogtepunt van een verjaardagfeest arriveren, ligt me ook niet. Dat heeft iets weg van gemakzuchtige ontmoeting en leidt tot een opportuun misverstand.
Weer doemt ‘bij tijd en wijle’ op alsof ik je in een willekeurig jaargetijde herhaaldelijk zie. En daar is zeker op de eerste dag van september geen reden toe.
Vaker is in een ontluikend najaar helderheid verschaft over de betekenis van troost. Jij hebt reeds uitzicht op de plek daarvoor, vanaf overmorgen en daarna.
Een welkom doet ‘bij tijd en wijle’ goed. De trein volgt het spoor naar die dag. Op een uitgelezen moment langs een pad naar het wad, volgt de rest.
© foto Wim Schut
© tekst Wiebe Dooper