Arthur komt eind 2024 in bezit van een prachtige scootmobiel, waar hij dolgelukkig mee is. Enkele keren per week rijdt Arthur door het winkelcentrum van het dorp, krijgen de eendjes in het park brood en brengt hij de krant bij een aan huis gekluisterd familielid. Jammer genoeg verlaat Arthur ergens in maart zonder certificaat de cursus ‘rij veilig met de scootmobiel’, omdat hij er niet in slaagt voldoende snelheid te maken. Dat is bijzonder vreemd.
‘En na de bocht vol gas geven’, buldert scootmobiel-coach Erica-Brenda direct bij aanvang van de cursus. Als Arthur na afloop vraagt waarom zo overdreven op snelheid wordt geoefend, krijgt hij van Erica-Brenda te horen dat het gemeentebestuur stevige instructies eist en rijders zelfverzekerd aan het verkeer wil laten participeren.
In de tweede les vertelt Erica-Brenda nogal stoer dat deelnemers uit de vorige cursus zelfs fatbikers durven te passeren in het lokale winkelcentrum. ‘Heel cool is dat’, zegt ze. Arthur zit erbij en kijkt ernaar.
Voor de derde les belt Arthur met een lid van de gemeentelijke verkeerscommissie. De persoon geeft aan niets te begrijpen van Arthurs ervaringen op de cursus. Wel vertelt het commissielid ergens gehoord te hebben dat de gemeente doende is om een totale mentale omslag van burgers te realiseren, te beginnen bij rijders van een scootmobiel.
Arthur begint hierover tegen Erica-Brenda, maar die snoert hem direct de mond. ‘Niets mee te maken. Je bent hier vrijwillig en anders is daar het gat van het trainingsparcours’, schreeuwt ze. Bijna aan het einde van de derde les, rijdt Sibbele-Simon met zijn scootmobiel het struikgewas in. ‘Eigen schuld’, mompelt Erica-Brenda.
In een weekeinde worden bij Arthur thuis geheime documenten bezorgd met discutabele tekstfragmenten in enkele preambules. Er staat onder meer in dat de gemeente snel rijdende scootmobielen in het winkelcentrum geen serieus vraagstuk vindt.
Even merkwaardig is dat de gemeente de verwachting uitspreekt dat een groepje scootmobielers de strijd om de hegemonie in het winkelcentrum aangaat met lastige fatbikers. Deze hele gang van zaken werkt namelijk kostenbesparend op de enorme dure inzet van handhaving, aldus een nogal bepalende wethouder in een preambule.
Arthur raakt dusdanig van slag dat hij de vierde en vijfde les van de cursus traag en niet zelfbewust rijdt. ‘Je bent niet vooruit te branden’, roept Erica-Brenda luid. Hij wil zich bij haar verontschuldigen, maar dat staat ze niet toe. ‘Ik kan jou missen als kiespijn met je slakkengang, dus voor jou een ander. Toedeliedokie!’
Arthur tuft mistroostig naar huis. Hij gaat de ontwikkelingen in en rond het winkelcentrum nauwlettend in de gaten houden. Hopelijk valt snel meer informatie van allerlei gemeentelijke plannen op de deurmat.
Wiebe Dooper