Zie hier in al te gau fabriseard kwastongeluk met daarop in fariant van de roodogige boomkikker (Agalychnis callidryas oedsionis) in syn reguliere carnavalferpakking.
Jammer genoeg bedriigd ok en de laatste tiid fooral boegbeeld fan beskermning fan it regenwoud. Doet my denken an de expedysje fan Redmond O Hanlon en syn maat Fenton in 1983 en 1984 in ’t tropisch oerwoud fan Borneo, op soek naar de suwat utstorven Borneaanse neushoorn. It boek geeft op humoristische wize hun teugenslagen waaronder enkele suwat fatale ontmoetingen met beessies die, hoe onverwacht ok, kampten met it fenomeen honger. Daarnaast binne fooral de culturele uitwisselingen met lokale stammen leuk, doen je as beskaafde’ mensen al gau in je Wibra hemd staan. Oke, der werden wel es wat frouwen fan naburige stammen nyt su frijwillich metnomen foor onbewust genenferrikende doelen, maar toch. Met een joystick op een paar duzend kilometer afstan, onder it genot fan in bakje Max Haveloos koffie drones op compounds goaije met daarin uteraard ‘vijanden’ is wel beskaving? (zie o.a.: www.airwars.org )
Goed it boek, de klapper komt op de laatste bladside. Na 2 Jaar omkloaten in dy fochtige bende sonder it beest ok maar 1 kear sien te hewwen, belande se bij in autochtone stam, de Ukit. Trekke daar in ouwe man fan syn hurken en late in plaatsje sien fan it beest. De man geeft direct heul trots an (frij fertaald in ut Sneekers): ‘daar hew ik toen ik noch wat jonger was op de berg Tihan maar liefst 8 fan doad make kennen, met myn allerbeste speer! Nyt te eten dy krengen trouwens’. Direct daarna eindigt it boek met de utgebreide histoaryske woarden: ‘The expedition was over’. In het verlengde fan de doorlopende understatements in dit boek kanne je in brede grijns dan ok echt nyt onderdrukke, weken lang, sorry. Op naar kwastreces maar.
© Klaas Oedzes