bloed explodeert aan oppervlakte
kookt over mijn oren
adem verstikt vloek
ver weg van hier daar alleen
sterft hoop duizend doden
hoe moet ze hier ooit komen
volledig en veilig vraagt
mijn hart en hoofd
hoor haar oorlogsangst
buiten sterft nacht zachtjes
in ietsepietsie licht
in verbeelding visualiseer
ik haar zorgen en spreek
haar moed in om hoop
te houden tegen beter weten in
dreiging kwam traag
totdat oorlog onomkeerbaar is
daarin mijn kind
dat ik levend wil wiegen
© Elsijn Eelsingh