Schoonmoeder Riet en schoonvader Piet komen op Eerste Kerstdag bij ons op bezoek voor het nuttigen van het kerstmaal. De boom is door de kinderen netjes opgetuigd met milieuvriendelijke versierselen en de piek wis en waarachtig volledig gefabriceerd van circulair materiaal.
Gelukkig gaan de kinderen buitenshuis eten, want de lange verhalen van oma Riet en opa Piet vinden ze oervervelend. Mijn vrouw Klaziena-Berendje en ik gaan ongetwijfeld telkens knikken bij de vele mededelingen over vroeger en hedendaags klaverjassen in het dorpshuis.
Riet en Piet komen binnen en klagen direct over het bewolkte weer en de regenbuien die zij onderweg toch maar trotseerden om op tijd te komen voor het kerstmaal. Bij het ophangen van de jassen in de garderobe jammert Piet over het gegeven dat er nauwelijks een parkeerplaats voor ons huis is te vinden. Al met al, de toon van het doorzeuren is gezet.
Klaziena-Berendje voorziet Riet en Piet, na binnenkomst in de woonkamer, van overheerlijke koffie. Ze vertellen echter dat de smaak van de koffie tegenvalt. De nootjes proeven ook tamelijk flauw en de chocolade is naar het inzicht van Riet en Piet over datum. En mijn schoonouders kwalificeren de reuk van de groentesoep in de keuken eveneens als onvoldoende. Kan het nog erger?
En wat krijgen we als hoofdmaaltijd?, vragen Riet en Piet aan dochter Klaziena-Berendje. Ze legt uit dat er drie soorten groente klaarstaan, zoete aardappelen en gekookte aardappelen, biefstuk en kip. Is alles wel bij een biologische winkel gekocht?, luidt een tweede meer indringende vraag. Klaziena-Berendje geeft aan dat de zoete aardappelen daar alleen gekocht zijn en de rest bij de reguliere supermarkt.
In dit geval zijn we genoodzaakt te vertrekken, want we eten al sinds 11 november, de dag van Sint Maarten, strikt biologisch en vegetarisch. Dus onze voedingswensen worden door jullie niet gerespecteerd. Nog een prettige kerst verder!
Klaziena-Berendje had geen moment verwacht dat het zo’n vaart zou lopen en ze krijgt – geheel terecht – huilbui na huilbui. Intussen haal ik de pannen van het vuur en bel de afhaalchinees.
Wiebe Dooper