Door Godfried Bomans Genootschap
In een van zijn laatste stukken, geschreven op 18 december 1971, blikt Godfried Bomans op ontroerende en humoristische wijze terug op zijn jeugdige beleving van het kerststalletje. Hij schrijft:
“Boven in het stalletje hing ook weer een kleine engel, die een doekje vasthield. Van die engel heb ik veel gehouden. Ik dacht elk jaar opnieuw: wat moet het heerlijk zijn om dit te mogen doen. Het benijdenswaardige van zijn positie zat hierin, dat hij de enige was die iets deed.”
Als kind stelde Bomans zich voor dat deze engel verantwoordelijk was voor het verschonen van het kindje Jezus, een taak die hij met diepe bewondering en voldoening beschouwde. Zijn observaties, doorspekt met humor en kinderlijke verwondering, geven een bijzondere kijk op de eenvoud en schoonheid van kerst.
Lees het volledige stuk in Werken VII, 519.
Deze bijdrage is toestemming voor gegeven door de beheerders van Facebookpagina Godfried Bomans Genootschap. WD