Sinds medio maart 2024 mag Dick Hoekstra samen met zijn vrouw Karin zich formeel inwoner van Makkum noemen. Maar ze zijn beslist geen onbekenden, omdat ze reeds vanaf 1997 op camping de Holle Poarte staan. Voor zijn werk als internationaal verkoper boekt Dick gemiddeld 135 vluchten per jaar en bezoekt hij 75 landen. Daarom mag hij zich terecht een wereldburger noemen.
Dick groeit op in Tietjerk, rondt het atheneum af in Leeuwarden en haalt zijn propedeuse rechten in Groningen. Daarna volgt hij succesvol de heao in de Friese hoofdstad, waarna zijn maatschappelijke loopbaan aanvangt bij de Lijempf als junior productmanager. Na dertien maanden wordt de CCF, de Condens, zijn werkgever. Hij wordt direct getuige van de slechte marktontvangst van een onstabiel product. Goed vooronderzoek toonde deze zwakte al aan, aldus Dick en hijzelf waarschuwt intern ook voor deze tekortkomingen. ‘Echter nieuw en jong ontvang je niet altijd een luisterend oor’, aldus de Makkumer.
Daarna krijgt hij een baan bij Philips, gevolgd door een carrière bij het Amerikaanse Belden en aansluitend komt hij terecht bij de Twentsche Kabelfabriek ofwel TKF. Voor dit bedrijf reist hij inmiddels als internationaal verkoper ruim 20 jaar de wereld rond. ‘Ik sluit contracten – waar dan ook ter wereld – met telecom-operators, internetproviders en distributeurs’, zegt Dick.
Als kosmopoliet verbaast hij zich geregeld hoe het er economisch in Nederland aan toe gaat. Dick vertelt dat de Herman Millerstoel, waarop hij zit, in Amerika minder dan 300 dollar kost en in Nederland circa 1800 euro bij de betere speciaalzaak. Naast zaken als importheffingen en koersverschillen kan de prijs in ons land hoger zijn, licht hij toe. Maar volgens Dick is het tevens een goed voorbeeld van hoe we met z’n allen voor de gek worden gehouden. Daarna wijst hij op de vele kortingen van consumptiegoederen in Nederland. ‘Wij zijn koopjesjagers geworden, maar intussen wel het duurste land in Europa’, betoogt Dick, want genoemde kortingen zijn in Duitsland overbodig.
Dick, een fitte zestiger, vindt verder dat de regelgeving in de zorg doorslaat. Zo is de vanouds onmisbare huisarts te veel tijd kwijt aan tal van regeltjes. Ook is hij erop tegen dat ziekenhuisbesturen en verzekeraars bepalen hoeveel ziekenhuizen er in Fryslân mogen zijn. Indien zij hun zin krijgen, verliest Sneek Antonius en Heerenveen Tjongerschans. Daarvoor in de plaats komt een nieuw ziekenhuis bij Joure. ‘Deze ontwikkeling houdt in dat reisafstanden toenemen en het risico voor de patiënt onevenredig groot wordt. Daarentegen is de situatie in de regio Eindhoven nogal anders. Dit gebied telt ruim een half miljoen inwoners, waarbinnen een straal van 25 km meer dan tien ziekenhuizen en klinieken zijn’, zegt hij.
Dick kan er hartelijk om lachen dat hij Makkumers ontmoet die regelgeving met betrekking tot het klimaat afschilderen als ‘stadse fratsen’. Hij denkt daar zelf natuurlijk anders over. Echter, met betrekking tot een aanvraag om op zijn pand aan de Markt in Makkum zonnepanelen te plaatsen, krijgt hij van de gemeente Súdwest-Fryslân nul op het rekest. In het kader van beschermd dorpsgezicht mag dat niet. In de directe omgeving zijn ook panden die onder die status vallen en daarop zijn wel zonnepanelen geplaatst. Een nogal kromme situatie, aldus Dick.
Als zonnepanelen niet haalbaar zijn, is die van een warmtepomp evenmin logisch, beweert hij. ‘Een warmtepomp kun je namelijk bijna volledig laten draaien op zonnewarmte, maar op traditionele energiebronnen vergt een warmtepomp twee tot drie keer meer elektrisch vermogen’, zegt de Makkumer. Hoe dan ook, kortgeleden heeft Dick in zijn pand een nieuwe CV-installatie op gas laten installeren om ‘ongewenst’ klaar te zijn voor een minder duurzame toekomst, die zeker niet in het kader van de wetgeving van de Verenigde Naties met betrekking tot klimaatverandering past!
In Nederland heeft TKF een groot marktaandeel in de reguliere markt voor energie en glasvezelkabels en bijbehorende componenten. Daarom heeft hij kennis van zaken van de kabels die voor Friese gezinnen worden aangelegd. Dick geeft aan dat hij het onbegrip van veel huishoudingen kan begrijpen, wanneer de straat meerdere keren achtereen wordt opengebroken om identieke kabels te leggen en of zoals momenteel netwerk operators zich terugtrekken, omdat de businesscase niet meer haalbaar lijkt, vanwege dit overbouwen. Deze onbedoelde concurrentie leidt tot verliezen en lagere aansluitdichtheid . In veel dorpen liggen kabels voor de deur “homes passed”; echter ontbreekt de allesbeslissende schakel, de huisaansluiting tot in de meterkast “homes connected” en nog wezenlijker een snel en adequaat internet. In het kader van duurzaamheid en ‘het recht op internet voor iedereen’ vraagt dit om onbaatzuchtige inspanningen van de Nederlandse politiek.
Dick en zijn partner Karin willen voorgoed in Makkum blijven. ‘We hebben in onze vorige woonplaats Eindhoven gesproken om rond de pensioengerechtigde leeftijd terug te keren naar Fryslân, maar besloten dit te vervroegen en mogen ons nu gelukkig prijzen met onze woning Markt 14.’ Inmiddels werkt Karin naar volle tevredenheid bij Feadship. Dick werkt meer dan vroeger veel thuis, maar kan zomaar worden opgeroepen worden voor een buitenlandse klus. Zodoende blijft hij een wereldburger, afkomstig uit Makkum.
Wiebe Dooper