Veel mensen zijn begaan met het lot van de boeren. De storm over de stikstofsores is nog niet geluwd of Pieter Omtzigt kondigt met zijn debuterende partij een inperking van de veestapel aan. En hoe komt het met de oogst met al die doorgaande slagregens?
Hoe dan ook, ik ga mijn agrarische herkomst nieuw leven inblazen. Aan de hand van het volgende vers doe ik daar verslag van. Over de kwaliteit van het gedicht zijn de meningen vanzelfsprekend ongedeeld.
BOER WEER BOER
Mijn boerenverleden is weer opgepakt en daarom melk ik morgen weer een koe.
Ook rij ik met de trekker een rondje door het dorp om waar te nemen of ik dat nog kan.
Vergezeld van vier schapen en een Friese hond verjaag ik boze wolven richting niemandsland.
Als in het weekeinde de storm over de velden raast, dansen we de samba bij de dorpsoudste thuis.
Met mijn vrouw geniet ik na de kerkdienst van korenwijn en graanjenever.
Traditioneel houden we in bed onze sokken aan, de klompen staan onder het ledikant.
Tot in lengte jaren blijf ik een opgetogen boer, die meer van spek en bonen houdt dan van vlaflip.
© Wiebe Dooper