(tekst: Abe de Vries)
Stean jo my ta dat ik weromkom op in bondel dy’t ik earder yn it Friesch Daglad (‘De bus werom nei Surhústerfean’, 25 july) besprutsen ha: Ien tel de ierde stil, fan Arjan Hut. Soks sil op dit plak gjin gewoante wurde, byleaven net. Mar as der, sûnder twivel ûnbewust, in staaltsje oarlochspropaganda ferkocht wurdt yn de Fryske skriftekennisse, dan is it, tocht ik, wol belangryk om dy sitewaasje wat yngeander te besjen en nei te tinken oer in manier fan dermei om te gean.
De foarskiednis. Hut set boppe in fers: ‘Go fuck yourself, Russian warship’ en skriuwt ûnder mear dizze strofe:
Hâld dizze takomst beet: ivich sinneljocht
op in middei oan in selsbetochte see. De bern
ferdigenje har eilân yn de tiid mei plestik swurden.
Datst se laitsjen hearst: ‘Go fuck yourself, Russian warship!’
Efkes earder yn itselde fers waard Baudet (mar net by namme neamd) oer de hikel helle as ‘Putin-slikker’. My gie it allegear krekt wat te maklik, dit stipefreegjen mei byleverjen fan wenstige boeman. Mei ‘de bern’ yn de hjirboppe sitearre strofe ‘bedoelde ik “Zelensky”’, seit de ein fan it fers ek noch. Hut hat it grif sels net yn ’e gaten hân, mar mei dat ‘Go fuck yourself, Russian warship’ glidet er út oer de bananeskyl fan de oarlochspropaganda.
Sjoch fierder op: http://seedyksterfeartfisk.blogspot.com/2023/10/moaie-ferhaaltsjes-en-histoaryske.html