Thomas Hogeling besteedt afgelopen maandag in zijn column van de Volkskrant aandacht aan Pieter Omtzigt. In dat stukkie wordt Omtzigt afgebrand. Held op sokken Hogeling is een van die linkse scribenten die dat aandurft.
Volgens Hogeling is Omtzigt:
een zeurende nerd, een stumperd die zich laat wegpesten door zijn collega’s, een drammer die steeds maar weer over de regeltjes begint, een politicus die elk moment in huilen lijkt te kunnen uitbarsten, waarschijnlijk omdat hij op het punt staat om in huilen uit te barsten, een wandelende burn-out in wording die dan ook tot niemands verbazing een burn-out kreeg.
En over de smeekbede van het CDA om daar terug te keren:
Wat moet dat heerlijk hebben gevoeld, alsof de jongens die vroeger een post-it met de tekst ‘schop me’ op je rug plakten nu bij je bedelen of ze op je huisfeestje mogen komen.
In het midden van de column staat een mislukte uitweiding over het onderwerp: Ik wil een verliezer als premier. Een verhaaltje met semi-intellectueel gebrabbel dat uit verveling aan het papier is toevertrouwd. Hogeling noemt Omtzigt ook een verliezer met betrekking tot het toeslagenschandaal. Een loser die het opneemt voor verliezers, dat beeld beklijft.
In zijn laatste alinea schrijft deze Volkskrantscribent-zonder-ruggengraat: Omtzigt is bepaald niet van mijn politieke kleur, maar toch geeft zijn opkomst me enige hoop. Nou, zeg wat aardig.
Ergens tussen 1975-1980 zingt Jaap Fischer over: ‘de Volkskrant is een kutkrant’: https://www.youtube.com/watch?v=rlOsd0uOeBo
In de jaren dat Jan Blokker adjunct-hoofdredacteur is, ligt de Volkskrant geen dag ongelezen bij mij op tafel. Inmiddels is dit blad weer terug bij af. Daarom is het niet verwonderlijk dat zure zeurpiet Thomas Hogeling er op de loonlijst staat.
Wiebe Dooper