Wanneer ik eenmaal mijn pensioen zal halen
en ’t stadje làten, waar ik leraar was,
dan zal, als ze mijn gage uitbetalen,
mijn hart zijn overstempeld als een pas.
Het kleinste kind zette er initialen,
zijn onuitwisbaar merk iedere klas;
soms tekens, die geen sterveling zal vertalen.
‘Χαρακτήρ’, kinderen, betekent: ‘kras’.
Het zij zo – Maar ik raak in alle staten,
als paedagogen zo hartroerend praten
van wat één leraar aan de kinderen geeft.
Zo God het wil, zet hij in alle klassen
zijn stempel – mooi of lelijk – in de passen:
maar het is hij, die duizend stempels heeft.
Ida Gerhardt (1905-1997)
Uit: Sonnetten van een leraar, 1951.