Fotografe en kunstenares Els Brouwer presenteert een mysterieuze wandeling in het grote sprookjesbos. Niets of niemand ziet iets in het woud, behalve een oplettende vos die een zwijgzaam gestalte waarneemt tussen bomen waarvan de toppen tot aan de hemel reiken.
In deze atmosfeer past onderstaand vers van Ida Gerhardt:
DE HAZELAAR
Onverwacht mij tegen
in ’t nog winters jaar
op de sprong der wegen
bloeit de hazelaar.
Tegen ’t licht gehangen
slingertjes van goud;
aarzelend, bevangen
raak ik aan het hout.
Trillend dwaalt van boven
’t fijne wolken los;
en met bloei bestoven
in het naakte bos
blijf ik in een beven
teruggehouden staan,
en ik raak nog even
’t donker stamhout aan.
Ida Gerhardt (1905-1997)
Uit: Het Veerhuis, Verzamelde Gedichten, Amsterdam 1980