De meeste onzin komt uit Amerika. Daarmee is niet gezegd, dat alles wat van over de oceaan komt, alleen maar bullshit is. Af en toe zit er iets bruikbaars bij, zoals de computer. Maar verder? McDonalds, Cola, honkbal, American football, comedies uit Hollywood, rap en hard core, Disneyland, lachwekkende mode, foute rages en absurde activiteiten; je kunt de lijst eindeloos verlengen. Onze Europese cultuur veramerikaniseert in rap tempo, maar we maken ons druk over de minimale invloed van een handvol moslims. Wie werpt er eens een dam op tegen de vloedgolf van Amerikaanse pulp, die voortdurend onze kant op komt?
Een van de Amerikaanse verworvenheden, waaraan wij sinds enkele decennia worden blootgesteld, is Valentijnsdag. Net zo overbodig als Moederdag, Vaderdag en Dierendag. Moederdag is alleen goed voor de bloemisten en de parfumerieën, Vaderdag was er vroeger voor de sigarenwinkel, maar sinds papa niet meer rookt weet niemand meer wat je hem moet geven en van Dierendag worden alleen de honden beter. Het is commerciële flauwe kul. Van vader en moeder hou je het hele jaar door en behalve voor (zwerf)katten moet je voor dieren voortdurend aardig zijn. Daar is geen speciale dag voor nodig.
Gelukkig was er “in mijn tijd” geen Valentijnsdag. Natuurlijk was je net zo verliefd als tegenwoordig, want dat is bijna iedere 15-jarige puber voortdurend, maar dat hield je voor je. Je leed in stilte, als ze onbereikbaar was en dat was ze bijna altijd. Je gaf geen stille rozen weg, de ander piekerend achterlatend. En daardoor bleef iedereen gelijk en voelde niemand zich tekortgedaan. Hoe is het tegenwoordig? De een gaat met bossen anonieme rozen naar huis en de ander staat als muurbloem met lege handen. Dat geeft scheve gezichten, jaloezie en frustraties. Niet meer doen dus.
En wat kunnen we nog meer verwachten? Halloween wordt door malloten met een verlichte pompoen op het hoofd al volop gevierd. En moeten we straks ook aan de kalkoen vanwege Thanksgiving? Of Independence Day vieren? Alsof Koninginnedag al niet (erg) genoeg is.
En we gaan ook steeds meer op Amerikanen lijken. Kijk om je heen op een warme zomerdag bij de uitgang van de supermarkt. Hoeveel uitgezakte lijven zie je onder die foute geelgroene T-shirts uitsteken? Hoeveel vetrollen bollen er over de duidelijk zichtbare onderbroeken heen? Obesitas (vetzucht) wordt volksziekte nummer één, zoals dat in de States al jaren het geval is. Drie van de vier Amerikanen zijn te dik en volgens mij die vierde stiekem ook.
In de krant las ik laatst een opvallend bericht: Vet eten maakt dom. Een bezoek aan de plaatselijke snackbar lijkt de juistheid van deze stelling aan te tonen, al kom ik daar zelf uiteraard zelden. Toch dacht ik steeds dat het andersom was: Dom volk eet vet. Maar kennelijk versterken oorzaak en gevolg elkaar. Amerikanen eten al jaren vette hamburgers en misschien komt er daarom zoveel onzin vandaan.
Vet dom.
Kay Balsema