Naar Dieren dus. Naar Dieren.
Uren volgden we snelwegen.
Dwars door de Veluwe, waar donker licht
van een vorige nacht naar vanmorgen
kon bewegen. En waar de taxi-chauffeur,
bescheiden als hij was,
over zijn dochtertje van zeven
zat te vertellen en hij wees ons
veel later ook nog
paleis Het Loo.
Na Dieren pas. Waar je
al as was.
Jan van Harten
Uit: Eerst keur uit de Lyrische Courant,
Friese Pers, Leeuwarden 1975.